طرح ماندگار

پیچیدگی کار طراحان روز به روز بیشتر شده است و تولیدات جدید باید از استانداردهای بالای طراحی برخوردار بوده، متناسب با نیاز بازار و کاربری آن باشند. امروزه طراحان باید نگران عواقب محیط زیستی و موارد استفادۀ محصولات خود باشند. این امکان وجود دارد که طراحان به گونه ای تکنینک ها و شیوه های تولید را طراحی نمایند که محصولات حداکثر سازی با محیط زیست را داشته باشند

صنعت سبز

امروزه صنایع نساجی آمریکا به لحاظ میزان توجه به محیط زیست و احساس مسئولیت در برابر آن به خود می بالد. در دهه های اخیر، این صنعت نشان داده است تا چه اندازه به استاندارد های بالا  متعهد و پایبند است. پیشرفت ها و کشفیات جدید را توجه دارد. تولید کنندگان پارچه، سعی دارند وسایل و مواد دوست دار محیط زیست تولید کنند تا باعث حفظ و بقای منابع طبیعی شوند، لذا در مقایسه با سیار صنایع داخلی یا خارجی، پیوسته به استاندارد های بالاتری دست یافته اند. شرکت ها و کارخانجات ریسندگی و بافندگی به دنبال بازاریابی و بسط استفاده از رشته ها و نخ های بازیافت شده ای هستند که بافته و تبدیل به پارچه    شده اند. تأثیر مخرب مواد شیمیایی  استفاده شده در رنگ، بر محیط زیست شناخته شد. مدت هاست که رنگ ها در این صنعت کنار گذاشته شده اند. با وجود آن که همچنان هرساله مقادیر زیادی از فلزاتی مانند سرب، رادیوم و کروم در صنایع الکترونیکی به طبیعت ریخته می شوند. ده ها سال است که این مواد از چرخۀ تولید پارچه حذف شده اند.  شرکت تری ام (3m) به طور داوطلبانه یکی از محصولات پرفروش خود را تنها به این دلیل از بازار جمع آوری کرد که در خصوص آن گزارش شده بود احتمالاتی وجود دارد که این محصول مواد شیمیایی مضری تولید کند که به بدن و محیط زیست آسیب رساند. از طرفی فرآیندهای تولید صنعت سبز می تواند بسیار اقتصادی باشد. وقتی مواد پس مانده گران قیمت باشند، تولید کنندگان ترجیح می دهند که حد امکان دوباره از آن ها استفاده کنند. اکثر کارخانه های پارچه بافی مواد همچون نخ و تکه های پارچه، مواد استفاده شده در بسته بندی و انبارسازی و روغن ماشین را بازیافت کرده، دوباره استفاده می کنندکارخانجات نساجی اروپا نیز مانند آمریکا، تحت استانداردهای گفته شده یا حتی بالاتر از آن مشغول فعالیت هستند. اما بسیاری از کشورهای جهان سوم استاندارد پایینی دارد و هیچگاه در این کشورها هیچ گونه ضابطه دولتی بر تولید پارچه حاکم نیست. وقتی قرار است از پارچه های تولید شده در جهان سوم استفاده شود، طراحان باید بخصوص در مورد مراحل تولید در کارخانجات تولید کنندۀ آن پارچه دقت لازم را اعمال کنند و به تحقیق و تفحص بپردازند

موارد استفاده از پارچه

از نظر زیست محیطی بهترین دلیل برای حمایت از طراحی خوب در تمامی محصولات صنعت نساجی این است که وقتی محصولی واقعاً خوب باشد، طول عمر آن زیاد خواهد بود. پارچۀ با کیفیت، نیاز به جایگزینی را کاهش می دهند و در نتیجه زبالۀ کمتری تولید می کنند . برای طراحان فاضی داخلی و معماران لازم است که از موادی استفاده کنند که بیشترین طول عمر ممکن را داشته باشند. علاوه بر آن استفادۀ مجدد، ساده ترین و آسان ترین راه برای بازیافت سریع محسوب می شود. استفاده از محصولات تزئینی فضای داخلی، در مکان هایی که دسترسی کمتری به آن ها وجود دارد، باعث افزایش طول عمر آن ها می شود. همچنین استفاده از محصولی که نوسازی شود،باعث تغییر جو محیط گردد. در صورت فرسودگی روکش قسمت اعظم مبلمان باید دور انداخته شود، در حالی که نو کردن بعضی از اثاثیه با تعویض فقط روکش آن ها میسر است. دور انداختن مبلمان باعث ایجاد زبالۀ زیادی می شود و نشان دهندۀ  استفاده نامناسب از سایر قسمت های مبل است که ممکن است طول عمر بیشتری نسبت به روکش خود داشته باشد، نظافت و مواظبت از روکش های نصب شده، اهمیت فوق العاده ای دارد اگر روکش هیچ وقت تمیز نشودیا به درستی تعمیر نگردد، زیاد دوام نخواهد آورد و این مورد کفش پوش ها نیز صادق است. مبلمان، فرش پوشش دیوار و پرده ها باید مرتباً با جاروبرقی تمیز شوند. اگر لازم باشد این کار را باید افراد متخصص انجام دهند. اگر به لکه ها و نقاط کثیف پوش ها توجه نشود، زیاد دوام نخواهد آورد. به دور انداختن پارچه و پوشش، طرف مقابل و منفی این معادلۀ زیست محیطی است. اکثر موارد و نخ های طبیعی تجزیه پذیر و بعضی از مصنوعات نیز قابل بازیافت هستند.  علاوه بر آن در مقایسه با سایر موادی که فضای داخلی را شکل می دهند، پارچه ها، تأثیر کمتری دارند، فضایی که یک صندلی اشغال می کند، بسیار بیشتر از پارچه است. متأسفانه با تمام این اوصاف، کوره ها و زباله دانی ها مقصد نهایی زباله های پارچه ای هستند، زیرا در عمل بازیافت پارچۀ نصب شده، معمولاً غیر ممکن است. هدف طراحی سبز آن است که طراحان داخلی و معماران گزینه های قابل بازیافت را در نظر بگیرند. هر چند طراحی بدون توجه به دوام و ماندگاری بسیار ساده تر است از بررسی تک تک مواد- از لوازم الکتریکی گرفته تا صندلی اداری – به منظور مشخص کردن موارد قابل بازیافت

بازیافت پارچه و جدا کردن مواد غیر قابل استفاده برای بازیافت مجدد و دور نینداختن آن ها، کار وقت گیری است. از آن سخت تر تهیۀ طرحی است که انعطاف پذیر و بادوام باشد. اگر چه تولیدکنندگان مرتباً سعی در استفاده از فن آوری های نوین و توسعه روش های سبز دارند، با وجود این فراگیر شدن این مسئله به استقبال و مصرف کنندگان نهایی بستگی دارد که زحمت استفادۀ مجدد، نوسازی و بازیافت را برای حفط محیط زیست متقبل شوند. استاندارد های ایزو براساس همکاری گروهی بررسی می گردد. که درآن کمیته های فنی متشکل از نمایندگان صنایع، مؤسسه های تحقیقاتی، مصرف کنندگان و سازمان های   بین المللی  در سراسر جهان حضور دارند. ایزو دسته ای از استاندارد های مدیریتی به نام ایزو 14000 را پایه گذاری کرده که شامل روش ها و اقداماتی است که باید کارخانه ها یا شرکت ها  آن ها را اجرا کنند. تا بر میزان اثرات زیست محیطی خود کنترل داشته باشد